İyi vs Mutlu

21 yaşındayım. Bu vakte kadar binlerce karar vermişimdir. Kararlarım ise binlerce farklı yola sokmuştur beni. Geldiğim yere ve çevremdekilere bakılacak olursa iyi kararlar verdiğim söylenebilir. Ama... Kim demiş "iyi" kararların insanı "mutlu" edeceğini? Kararlarım neticesinde uzun süre "şahane" görünüp aslında "mutsuz" olduğumu benden iyi kim bilir ki? Oturup düşününce fark ediyor insan, daha iyi anlıyor, en "iyi" kararın kendisi tarafından verilmiş karar olduğunu... Çoğu zaman yakınımdakilerin istedikleri, hissettikleri doğrudur varsayımından yola çıktım oysaki. Aslında beni zerre kadar tanımayan ve kafasındaki ben'i kafasındaki ben için çizdikleri yoldan yürütmeye çalışanlar kararlarımı sorguladılar, saptırdılar. Minnettarım, "iyi" kararlar aldırdınız ama "mutlu" edemediniz.